Działalność opiekuńcza i edukacyjno-wychowawcza Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w latach 2006-2021. Wybrane przykłady

Ewa Barnaś-Baran

Streszczenie w języku polskim


Wprowadzenie: W 1967 roku w Londynie Cicely Saunders utworzyła pierwsze hospicjum. Kolejnym ważnym wydarzeniem było powołanie ośrodka dziennego pobytu dla nieuleczalnie chorych w Sheffield przy Hospicjum św. Łukasza. W Polsce ruch hospicyjny rozwinął się z inspiracji Hanny Chrzanowskiej. Szczególną odmianą opieki hospicyjnej jest działalność hospicjów dziecięcych. W 2006 roku utworzono Fundację Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci.

Cel badań: Celem badań było ukazanie powstania i rozwoju Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci. Analizowano przykłady działań opiekuńczych i edukacyjno-wychowawczych, jakie podejmował zarząd, pracownicy Fundacji oraz współpracujący z nią nauczyciele w latach 2006–2021. Zastosowano metodę krytycznej analizy dokumentów i materiałów źródłowych oraz dokonano przeglądu literatury poświęconej ruchowi hospicyjnemu.

Stan wiedzy: W działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci w latach 2006–2021 można wyróżnić dwa okresy. W latach 2006–2011 opiekę świadczono w ramach Hospicjum Domowego. Dążono zarazem do rozwoju bazy lokalowej umożliwiającej wzbogacenie oferty pomocy. Od 2011 roku działa Hospicjum Stacjonarne (Dom Hospicyjny), które realizuje kolejne zadania Fundacji. Odpowiedzią na zapotrzebowanie społeczeństwa jest Hospicjum Perinatalne.

Podsumowanie: Ustalono, że działalność opiekuńcza i edukacyjno-wychowawcza Fundacji przyjmuje określone formy. Hospicjum Domowe, Stacjonarne, Perinatalne, Regionalna Placówka Opiekuńczo-Terapeutyczna „Tęczowy Domek” zajmują się realizacją celów i zadań opiekuńczych oraz edukacyjnych Fundacji. Działania edukacyjne Centrum Wolontariatu korzystnie wpływają na przełamywanie stereotypów na temat hospicjum.


Słowa kluczowe


hospicjum, hospicjum dziecięce, opieka, edukacja, Fundacja Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci

Pełny tekst:

PDF (English)

Bibliografia


Barnaś-Baran, E. (2008). Hospicjum – instytucja społeczna przeszłości i przyszłości. In I. Kurlak, A. Gretkowski (Eds.), Pomoc dziecku i rodzinie w sytuacji kryzysowej, teoria, historia, praktyka (pp. 191–200). Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu.

Bartoszewska, E. (2005). Formy pomocy dziecku nieuleczalnie choremu i jego rodzinie w hospicjum. Impuls.

Błachut, B. et al. (2017). Jakość życia w województwie podkarpackim w latach 2004–2015. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.

Cierpiał-Wolan (Ed.) (2012). Raport o sytuacji społeczno-gospodarczej województwa podkarpackiego 2012. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.

Cierpiał-Wolan (Ed.) (2013). Ludność w województwie podkarpackim. Stan i struktura demograficzno-społeczna. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.

Ciężko chory płód i noworodek. Problemy diagnostyczne, terapeutyczne i etyczne. (n.d.). “Biuletyn 3”, 3–5.

Czas odmierzamy biciem serca. (n.d.). “Biuletyn 13”, 6–7.

Cztery lata działalności Domu Hospicyjnego dla dzieci to powód do refleksji, ale nie tylko. (n.d.). “Biuletyn 12”, 23.

Czym jest hospicjum perinatalne? (n.d.). “Biuletyn 11”, 22–24.

Dąbrowski, Z. (2002) Wybrane elementy pedagogiki opiekuńczej. In Z. Dąbrowski, F. Kulpiński (Eds.), Pedagogika opiekuńcza. Historia. Teoria. Terminologia. Wyd. UWM.

Dom hospicyjny dla Dzieci (listopad 2011). “Biuletyn 9”, 6–7.

Drodzy przyjaciele. (n.d.). “Biuletyn 1”, 3–4.

Janina Jaroń „Kobieta przedsiębiorcza 2011”. (czerwiec 2012). “Biuletyn 10”, 12.

Kelm, A. (2000). Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej. Żak.

Komu służy Hospicjum Domowe. (n.d.). “Biuletyn 1”, 6–9.

Korab, A. et al. (2018). Warunki życia ludności w województwie podkarpackim w latach 2013–2017. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.

Kostek, M. (2010). Wolontariat w hospicjum impulsem do zmiany w człowieku? Wyd. TN KUL.

Kromolicka, B. (2000). Wolontariusz w służbie człowiekowi umierającemu. Pedagogium.

Kronika działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla dzieci z wybranych akcji w latach 2006–2015. (n.d.). “Biuletyn 11”, 6–9.

Misja i wizja hospicjum. (n.d.). “Biuletyn 11”, 13–20.

Nie mówię co jest dobre. (n.d.). “Biuletyn 2”, 10–12.

Nowa siedziba Podkarpackiego Hospicjum dla Dzieci (listopad 2010). “Biuletyn 8”, 3.

Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci – zawsze jesteśmy przy naszych pacjentach. (n.d.). “Biuletyn 11”, 3–5.

Pomoc nieuleczalnie chorym dzieciom to nasza misja. (n.d.). “Biuletyn 12”, 25.

Prezenty od nowożeńców. (maj 2010). “Biuletyn 6”, 10.

Rafalski, M. (2017). Kształtowanie się koncepcji hospicyjnej w warszawskiej medycynie od połowy XIX wieku do początków XX wieku (do wybuchu pierwszej wojny

światowej). PFESO.

Roczne sprawozdanie merytoryczne z działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci 2011, toż. 2012, toż. 2013, toż. 2014, toż. 2015, toż. 2016, toż. 2017.

Seredyńska, A. (2019). Posługa wolonariusza hospicjum w doświadczeniu i działalności edukacyjnej Ewy Bodek. Wyd. Naukowe Akademii Ignatianum.

Seredyńska, A. (2021). Wolontariusz hospicyjny w ujęciu tanatopedagogiki. Predyspozycje. Przygotowanie. Wyzwania wychowawcze. Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum.

Sprawozdanie merytoryczne z działalności Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci 2016, toż. 2017, toż. 2018, toż. 2019, toż. 2020, toż. 2021.

Statut Fundacji Podkarpackie Hospicjum dla Dzieci, tekst jednolity na dzień 21 maja

Wolontariat najlepszy lek na życia bieg. (n.d.). “Biuletyn 13”, 44–45.

Zawiła, M. (2008). Religia i śmierć. Trajektoria umierania i jej religijne elementy na przykładzie środowisk hospicyjnych w Polsce. Nomos.

Zdebska, E. (2016). Wolontariat w opiece hospicyjnej nad dzieckiem. Petrus.

Ziomek-Niedzielska, B. (2023). Raport o sytuacji społeczno-gospodarczej województwa podkarpackiego 2023. Urząd Statystyczny w Rzeszowie.

Żaden człowiek nie powinien umierać w samotności. (n.d.). “Biuletyn 4”, 14–15.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2023.42.2.241-255
Data publikacji: 2023-08-28 15:05:03
Data złożenia artykułu: 2023-06-01 23:14:28


Statystyki


Widoczność abstraktów - 415
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF (English) - 185

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2023 Ewa Barnaś-Baran

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.