Zrozumieć, żeby pomóc, czyli o tym, jak uczynić klasę szkolną przyjazną uczniom nadpobudliwym psychoruchowo

Streszczenie w języku polskim

Występujące u dzieci w wieku szkolnym symptomy nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), którym często towarzyszy niedojrzałość emocjonalno-społeczna i słabe rozumienie pojęcia czasu, niekorzystnie wpływają na ich sytuację psychospołeczną w szkole. Zakłócają one przebieg procesu uczenia się dzieci, czego efektem są osiągnięcia szkolne często niewspółmiernie niskie do posiadanych przez nie zasobów intelektualnych. Obniżają też dziecięce możliwości w zakresie przestrzegania zasad regulujących zachowanie uczniów, co negatywnie rzutuje na jakość relacji łączących ich z nauczycielami. Objawy te, ograniczając kompetencje dzieci w zakresie nawiązywania i podtrzymywania przyjaznych relacji społecznych, utrudniają im również uzyskanie akceptacji ze strony rówieśników. Za warunek pomyślnego funkcjonowania uczniów z ADHD w klasie szkolnej należy zatem uznać udzielenie im przez nauczyciela wsparcia pedagogicznego w zakresie i formie adekwatnej do ich indywidualnych potrzeb, możliwości i ograniczeń. Punktem wyjścia i kluczowym czynnikiem skuteczności tego wsparcia jest dostrzeżenie i zrozumienie przez nauczyciela wagi i istoty problemów, z jakimi borykają się uczniowie z ADHD. Pozwoli to nauczycielowi na stworzenie w przestrzeni klasy szkolnej kontekstu edukacyjnego, w którym możliwe stanie się zaspokojenie ich specjalnych potrzeb edukacyjnych. Kreowanie takiego kontekstu wiąże się z koniecznością podjęcia przez nauczyciela działań ukierunkowanych z jednej strony na łagodzenie objawów ADHD, z drugiej zaś na integrację zespołu klasowego. Działania tego rodzaju mogą zapewnić uczniom z ADHD osiągnięcie sukcesu zarówno w zakresie nabywania wiadomości i umiejętności szkolnych, jak i w wymiarze efektywnego, respektującego wymagania społeczne, zachowania się w środowisku szkolnym.