„Uczę się mimochodem” – innowacyjny program nauczania jako nowe spojrzenie na edukację dzieci na etapie przedszkolnym oraz na pierwszym etapie edukacyjnym
Streszczenie w języku polskim
Edukacja to dynamiczny proces, który szybko się ocenia. Zachodzące w nim zmiany można zauważyć w oferowanych programach nauczania. Proponowane są coraz bardziej innowacyjne formy nauczania młodego pokolenia. W dobie dzisiejszej edukacji profesjonaliści poszukują nowoczesnych, innowacyjnych programów nauczania, aby edukacja była wartościowa, wszechstronna i wysoce skuteczna. Program Joanny Białobrzeskiej „Uczę się mimochodem” to innowacyjny program nauczania, który pozwala w naturalny sposób uczyć dzieci na etapie edukacji przedszkolnej i na pierwszym etapie edukacyjnym. Artykuł jest zgodny z innymi współczesnymi programami nauczania, które zasługują na miano oryginalnych i innowacyjnych oraz inspirują do zmiany stylu nauczania na styl nastawiony na kreatywność, rozwój umiejętności miękkich i informatykę. Celem opracowania jest przybliżenie i przedstawienie programu „Uczę się mimochodem” oraz wskazanie jego innowacyjności i ważnych elementów, które wprowadza do systemu edukacji.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDF (English)Bibliografia
Agryle, M. (1999). Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Baines, L. (2008). A Teacher’s Guide to Multisensory Learning: Improving Literacy by Engaging the Senses. Alexandria: ASCD.
Innowacyjne programy edukacji wczesnoszkolnej – Ciekawi świata. https://www.ore.edu.pl/2015/02/programy-nauczania-edukacja-wczesnoszkolna/ (access: 23.01.2022).
Komorowska, H. (2016). Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.
Kurowska, B., Łapot-Dzierwa, K. (2019). Tradycyjna czy twórcza – jaka jest polska szkoła? e-Mentor, 4(81), 31–38.
Lewandowska, D. (2018). Spontaniczne aktywności dzieci jako proces twórczy. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 13, 89–106.
Lewowicki, T. (2000). Edukacja alternatywna – tradycje, inspiracje, przemiany i relacje z reformami. Kraków: Impuls.
Limont, W. (2012). Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i z nim pracować. Gdańsk: GWP.
Niemierko, B. (2007). Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki. Warszawa: WAiP.
„Nowy program – nowe szanse”, innowacyjny program nauczania. projekt.noweskalmierzyce.pl (access: 14.07.2023).
Okoń, W. (2007). Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wyd. Żak.
Uszyńska-Jamroc, J. (2008). Psychologia rozwojowa. Kraków: Wyd. UJ.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 8 czerwca 2009r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (Dz.U. z 2009 r., nr 89, poz. 730) z dnia 22 stycznia 2022 r.
Sadowska, K. (2020). Wczesnodziecięca edukacja – pomiędzy instrumentalizacją a towarzyszeniem w rozwoju. Poznań: Wyd. Nauk. UAM.
Skrzetuska, E. (2011). Problemy edukacji wczesnoszkolnej. Indywidualizacja – uzdolnienia – refleksja nauczyciela. Lublin: Wyd. UMCS.
Stachowicz-Stanusch, A. (2018). Kompetencje przyszłości. Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie, 121, 485–497.
Śliwerski, B. (2010). Edukacja alternatywna w XXI wieku. Kraków: Impuls.
Trempała, J. (2012). Wczesne kompetencje poznawcze w rozwoju dziecka. Olsztyn: Wyższa Szkoła Informatyki i Ekonomii.
Walker, D.F., Soltis, J.F. (2000). Program i cele kształcenia. Warszawa: WSiP.
Wołkiewicz, A. (2018). Geneza programów nauczania. Problemy Współczesnej Pedagogiki, 1, 93–100.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/pe.2023.7.167-181
Data publikacji: 2023-11-23 17:05:34
Data złożenia artykułu: 2023-02-26 23:50:00
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2023 Paulina Marchlewska
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.