Uczeń przeciętny – jaki jest?

Bożena Dusza

Streszczenie w języku polskim


Gdzie można znaleźć przeciętność? W polskiej szkole. Artykuł jest częścią badań, które zostały przeprowadzone na uczniach liceum oraz tych, którzy ukończyli ten etap edukacji w roku 2013. Badania pokazują, że około 2/3 uczniów można zaliczyć do przeciętnych. Taki typ uczniów charakteryzuje mała aktywność w szkole oraz to, że niczym nie wyróżniają się oraz przyjmują postawę konformistyczną i pasywną. Uczniowie tacy nie sprawiają problemów wychowawczych, więc nie są zauważani przez nauczycieli. Florian Znaniecki uważa, że jeśli nie wychowujemy uczniów tak, by byli gotowi podejmować inicjatywę i by rozumieli jej znaczenie, przyczyniamy się do wychowania ludzi, którymi można potem bardzo łatwo rządzić. Mija się to jednak z celem edukacji.

Słowa kluczowe


uczeń przeciętny; edukacja; wychowanie

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Bilińska-Suchanek E. (2003). Opór wobec szkoły. Dorastanie w perspektywie paradygmatu oporu. Impuls, Kraków.

Czerepaniak-Walczak M. (2008). Nie myśl, bądź posłuszny – dyskursy władzy w szkole. W: M. Dudzikowa, M. Czerepaniak-Walczak (red.). Wychowanie. Pojęcia-Procesy-Konteksty. Interdyscyplinarne ujęcie. T. 4. GWP, Gdańsk.

Dusza B. (2011). Sposoby bycia licealistów w roli ucznia. Wyd. UR, Rzeszów.

Fatyga B. (1999). Dzicy z naszej ulicy. Antropologia kultury młodzieżowej. Wyd. ISNS UW, Warszawa.

Frankowska G., Po prostu średniak!, www.eid.edu.pl/archiwum/1995,93/marzec,107/po_prostu_średniak,352.html (dostęp: 29.10.2013)

Groenwald M. (2013). Standardy moralne czy standardy wymagań? O moralnych aspektach pozoru w szkole, (w:) M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.

Hałas E. (1996). Wychowanie do demokracji w ujęciu Floriana Znanieckiego. W: O. Sochacki (red.). Socjologia polityczna Floriana Znanieckiego a współczesna polityka. GTN, Gdańsk.

Hałas E. (2001). Symbole w interakcji. Oficyna Naukowa, Warszawa.

Janowski A. (1988). Ukryty program polskiej szkoły. „Res Publica” 4.

Kopaczyńska I. (2013). Podstawa programowa dla klas I–III szkoły podstawowej jako punkt wyjścia działań pozornych. W: M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.

Kwieciński Z. Szkoła jako wćwiczenie w kulturę pozornego wysiłku. (Studium przypadku), Komitet Prognozowania Rozwoju Kraju „Polska 2000”, Zespół II: Człowiek i jego edukacja, Jabłonna 15–17 grudnia 1986.

Kwieciński Z. (1987). Szkoła jako wćwiczanie w kulturę pozornego wysiłku. Kwartalnik Pedagogiczny 3.

Piotrowski M. (2013). Kody bezmyślności, czyli gdy programy układane są pod klucz egzaminacyjny. W: M. Dudzikowa, K. Knasiecka-Falbierska (red.). Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Impuls, Kraków.

Trzebiński J. (red.) (2002). Narracja jako sposób rozumienia świata. GWP, Gdańsk.

Znaniecki F. (1974). Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. PWN, Warszawa.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2015.34.2.211
Data publikacji: 2015-09-25 09:11:57
Data złożenia artykułu: 2015-09-03 11:02:17


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1917
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 527

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2015 Bożena Dusza

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.