Samokreacja poprzez sztukę. Autoresocjalizacja kobiet osadzonych w Areszcie Śl edczym w Białymstoku

Anna Chańko, Agnieszka Sołbut

Streszczenie w języku polskim


Zamierzeniem autorek tekstu jest przekonanie czytelnika do tezy, że możliwa jest resocjalizacja kobiet przez sztukę. Działania teatralne ułatwiają kobietom z wyrokami sądowymi samokreację. Sztuka umożliwia zdobywanie pewnej wiedzy i umiejętności, a także zmianę nawyków charakterologicznych. Dlatego też na resocjalizację penitencjarną należy spoglądać jako na proces osobowościowych przeobrażeń. Świadczą o tym zamieszczone w tekście wypowiedzi kobiet osadzonych w Areszcie Śledczym w Białymstoku. Należą one do grupy teatralnej WARTO , działającej na terenie tegoż aresztu. Ich świadectwa przekonują, że teatr resocjalizacyjny pełni rolę swoistego katharsis, ale też wychowuje, edukuje, ma terapeutyczną moc. Możliwość odegrania różnych ról, umożliwia osadzonym kobietom autodiagnozę, autorefleksję.
Dzięki teatralnym przedsięwzięciom wypełniają swoje deficyty w obszarze komunikacji
społecznej, kształtują wartościowe nawyki. Przygotowują się ponadto do życia zgodnego
z prawem w warunkach wolnościowych. Budują siebie od nowa na solidnym fundamencie
teatru resocjalizacyjnego. Zaangażowanie osadzonych w sztukę pozwala także widowni
uwierzyć w przemiany kobiet, które nie rokowały najlepiej, które być może zostały już spisane przez społeczeństwo na straty. Sztuka pozwala osadzonym kobietom ponownie uwierzyć w siebie i nawiązać kontakt ze społeczeństwem.

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Ambroziak W. (2004). Resocjalizacja osadzonych w codzienności działania. W: W. Ambroziak, P. Stępniak (red.). Służba więzienna wobec problemów resocjalizacji penitencjarnej. Wyd. Wolumin, Poznań–Warszawa–Kalisz.

Dybalska I. (red.) (2009). Kobieta w więzieniu – polski system penitencjarny wobec kobiet w latach 1998–2008. IRSS , Warszawa.

Fidelus A. (2012). Metoda tutoringu – wsparcie w procesie autoresocjalizacji osób powracających do życia na wolności. „Probacja”, nr 1.

Fijałkowska B. (2004). Sztuka teatralna w edukacji. W: Pedagogika we współczesnym dyskursie humanistycznym. V Ogólnopolski Zjazd Pedagogiczny. Materiały konferencyjne, Wrocław.

Goffman E. (2007). Piętno rozważania o zranionej tożsamości. GWP, Gdańsk.

Goffman E. (2008). Człowiek w teatrze życia codziennego. Wyd. Aletheia, Warszawa.

Gordon M. (2005). Regulacyjna funkcja mechanizmów obronnych u sprawców czynów zabronionych. W: J. Świtka, M. Kuć, I. Niewiadomska (red.). Osobowość przestępcy a proces resocjalizacji. Tow. Nauk. KU L, Lublin.

Hołyst B. (2013). Zagrożenia ładu społecznego. PWN, Warszawa.

Konopczyński M. (2013). Kryzys resocjalizacji czy(li) sukces działań pozornych. Pedagogium WSNS , Warszawa.

Konopczyński M. (1996). Twórcza resocjalizacja. Wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży. MEN Editions Spotkania, Warszawa.

Machel H. (2011). Resocjalizacja penitencjarna – trzy uwarunkowania procesu. „Resocjalizacja Polska”, nr 2.

Nowak B. (2004). Metody resocjalizacji. W: Zagadnienia penitencjarne. COSS W, Kalisz.

Pytka L., Zacharuk T. (1995). Zaburzenia przystosowania społecznego dzieci i młodzieży: aspekty diagnostyczne i terapeutyczne. WSRP , Siedlce.

Riccoboni A. F. (2005). Sztuka teatru. Wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Szewczuk W. (red.) (1979). Słownik psychologiczny. WP, Warszawa.

Śliwowski J. (1981). Kara pozbawienia wolności we współczesnym świecie. Rozważania penitencjarne i penologiczne. Wyd. Prawnicze, Warszawa.

Urban B., Stanik J. (red.) (2007). Resocjalizacja. PWN, Warszawa.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2014.33.0.165
Data publikacji: 2015-05-19 11:24:07
Data złożenia artykułu: 2015-04-20 10:34:32


Statystyki


Widoczność abstraktów - 995
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 457

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2015 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.