Indywidualny program wsparcia psychologicznego kadry pedagogicznej Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych
Streszczenie w języku polskim
Wprowadzenie: Kadra pedagogiczna Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych bardzo często doświadcza sytuacji, które wymagają od niej umiejętności dostosowywania się do zmieniającej się rzeczywistości: wewnętrznej, czyli instytucjonalnej, oraz zewnętrznej – społecznej. Wychowawcy stają przed koniecznością systematycznej adaptacji do nowych wyzwań, budując jednocześnie poczucie własnej skuteczności. Wiąże się to z procesem kształtowania przekonań co do posiadanych umiejętności w rozwiązywaniu trudności oraz ujmowania ich bardziej jako wyzwania niż zagrożenia. Aby skutecznie zapobiegać konsekwencjom przeciążenia psychicznego, które pojawia się, w różnym nasileniu, w pracy wychowawczej z nieletnimi, konieczne są długofalowe i systematyczne działania. Jednym z nich może być prezentowany w artykule program.
Cel badań: Prezentacja indywidualnego programu wsparcia kadry pedagogicznej Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych oraz opis przeprowadzonego pilotażu, w którym wzięło udział sześć osób z różnych instytucji.
Stan wiedzy: W literaturze przedmiotu dominują opisy zjawiska wypalenia zawodowego w grupie nauczycieli oraz jego konsekwencji. Stosunkowo niewiele jest informacji na temat konkretnych działań profilaktycznych, poza jednoznacznym wskazaniem konieczności podejmowania tego typu starań.
Podsumowanie: Kadra pedagogiczna Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych od wielu lat systematycznie uczestniczy w różnych formach doskonalenia zawodowego: kursach, warsztatach, na których poszerza swoją wiedzę i różne umiejętności przydatne w planowaniu oraz organizacji zajęć z wychowankami. Aktualnie pojawia się wyraźna potrzeba troski i dbałości o kondycję psychiczną pracowników tych instytucji, o połączenie rozwoju osobistego z zawodowym, z przewagą pierwszego z nich. Pandemia COVID-19 i związane z nią konsekwencje, których doświadczyli wychowawcy i nauczyciele Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych uwypukliła ten problem jeszcze bardziej, nie pozostawiając wątpliwości co do konieczności realizacji tego typu działań i programów. Obecnie takie działania stają się standardem w pracy wychowawczej.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Ferreira, M., Grewiński, M., Jorge, J.R., Geletta, K. (2014). Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych. Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej. Pobrane 15, Maja, 2021 z: https://www.researchgate.net/publication/315852666_Superwizja_jako_instrument_rozwoju_zawodowego_w_sluzbach_spolecznych_Supervision_as_an_instrument_for_professional_development
Gibbs, G. (1998). Learning by Doing: A Guide to Teaching and Learning Methods. Oxford Centre for Staff and Learning Development, Oxford Polytechnic. Further Education Unit.
Hreciński, P. (2016). Wypalenie zawodowe nauczycieli. Difin.
Kocór, Z. (2019). Wypalenie zawodowe nauczycieli – diagnoza, wsparcie, profilaktyka. Societas Vistulana.
Konopczyński, M. (2014). Pedagogika resocjalizacyjna w stronę działań kreujących. Impuls.
Kozera-Mikuła, P. (2017). Poczucie sensu życia i stosunek do wartości a wypalenie zawodowe nauczycieli. W M. Urlińska, M. Urlińska (Red.), Dyskursy wyzerowane: inspiracje, badania, działania (s. 119–141). Akapit.
Mańkowska, B. (2020). Superwizja, jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia. Wolters Kluwer.
Ogonowska, A., Słowik, P. (2016). Nauczyciel wobec zmian społeczno-kulturowych. Rola edukacji psychologicznej. Studia Pedagogiczne. Problemy społeczne, edukacyjne i artystyczne, 28, 101–125.
Pyżalski, J. (2010). Jakie działania można podejmować, by ograniczyć stres zawodowy nauczycieli? W J. Pyżalski, D. Merecz (Red.), Psychospołeczne warunki pracy polskich nauczycieli. Pomiędzy wypaleniem zawodowym a zaangażowaniem (s. 47–52). Impuls.
Salonen, M. (2021). A Competence Needs Analysis in Residential Child Care in Finland: The Need for Specialization Training Through Experts’ Eyes. Pobrane 15, Maja, 2021 z: https://urn.fi/URN:NBN:fi:amk-2021060213656
Serkowska, W. (2012). Superwizja – model i zastosowanie w praktyce rozwoju coachów. Coching Review, 1, 88–103.
Sęk, H. (Red.). (2006). Wypalenie zawodowe – przyczyny i zapobieganie. PWN.
Wilson, G. (2013). Evidencing Reflective Practice in Social Work Education: Theoretical Uncertainties and Practical Challenges. British Journal of Social Work, 43(1), 154–172.
Zadok-Gurman, T., Jakobovich, R., Dvash, E., Zafrani, K., Rolnik, B., Ganz, A.B., Lev-Ari, S. (2021). Effect of Inquiry-Based Stress Reduction (IBSR) Intervention on Well-Being, Resilience and Burnout of Teachers during the COVID-19 Pandemic. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(7), 36–89. https://doi.org/10.3390/ijerph18073689
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2022.41.2.133-144
Data publikacji: 2022-08-16 12:00:26
Data złożenia artykułu: 2022-02-11 21:56:52
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2022 Justyna Maria Siemionow
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.