The role of the parent in internalising the touching behaviour of the mechanically ventilated child in the light of social learning theory

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie:  Dotyk jest źródłem informacji dla małego dziecka. Może on kojarzyć mu się pozytywnie (z miłością, opieką rodzica) lub przywoływać negatywne emocje (pobyt w szpitalu, udział w bolesnych procedurach medycznych). Jest on postrzegany w sposób określony społecznie, a dziecko uczy się go również poprzez obserwację i naśladownictwo.

Cel badań: Celem artykułu jest opisanie możliwości uczenia się dotyku przez dziecko wentylowane mechanicznie w domu od rodzica w świetle teorii społecznego uczenia się A. Bandury.

Stan wiedzy: brakuje artykułów opisujących rolę rodzica w internalizacji zachowań związanych z dotykiem dziecka wentylowanego mechanicznie w świetle teorii społecznego uczenia się.

Podsumowanie: Przykładem naturalnej sytuacji, w której rodzic (model) prezentuje pozytywny dotyk mogą być czynności pielęgnacyjne, które wykonuje przy dziecku leżącym, takie jak mycie twarzy. Codzienność tej sytuacji, jak i możliwość systematycznego ich odtwarzania według określonego schematu powoduje, że dziecko jest wielokrotnie eksponowane na bodźce modelujące – w tym przypadku pozytywny dotyk, wsparcie werbalne w postaci uspokajających i kojących komunikatów słownych – wytworzy u siebie trwałe wyobrażenie zachowania, które właśnie jest modelowane.