Participatory Theater as a Tool of a Sociologist’s Work – Identity in the Process of Creation

Aleksandra Porankiewicz-Żukowska

Abstract


The text presented here deals with the possibility of using participatory theatre as a site for constructing identity, and thus using it as a tool for the sociologist. The starting point for the presented considerations will be the theatrical experiments of Jerzy Grotowski, who initiated in Poland the tradition of using theatre as a tool for scientific analysis. In the context of his achievements, the author of the text seeks to answer the questions: whether and to what extent the activities of participatory theatre can constitute a research laboratory for the contemporary sociologist? Can participatory theatre serve as a tool for building personal identity? Following the thinking of contemporary scholars (Anthony Giddens, Peter J. Burke et al.), we know that, as a result of the changes associated with globalisation, the acquisition of personal identification has become   a life-long task for individuals. Moreover, this process has become considerably complicated in the sense that participants in social life have to cope with a situation of too many choices and, consequently, are confronted with more risks in social situations. They need a variety of competencies in the processes of assuming and playing social roles and the ability to deal with emotions, of which participatory theatre seems to be a natural laboratory. In the author's opinion, it can be a potential basis for the study of group processes. It is therefore worth reflecting on the role of participatory theatre in the construction of collective identities. 


Keywords


identity; participatory theatre; emotions; trauma

Full Text:

PDF (Język Polski)

References


Beck, U. (2004). Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej rzeczywistości. Scholar.

Bauman, Z. (2001). Tożsamość, jaka była, jest, i po co? W: A. Jawłowska (red.), Wokół problemu tożsamości (s. 8–25). LTW.

Burke, P.J., Stets, J.E. (2009). Identity Theory. Oxford University Press.

Damasio, A. (2002). Błąd Kartezjusza. Emocje, rozum i ludzki mózg. Rebis.

Damasio, A. (2011). Jak umysł zyskał jaźń. Konstruowanie świadomego mózgu. Rebis.

Damasio, A. (2018). Dziwny porządek rzeczy. Życie, uczucia i tworzenie kultury. Rebis.

Furedi, F. (2003). Therapy Culture: Cultivating Vulnerability in an Uncertain Age. Routledge.

Giddens, A. (2006). Nowoczesność i tożsamość. PWN.

Goffman, E. (2000). Człowiek w teatrze życia codziennego. Wydawnictwo KR.

Goffman, E. (2006). Rytuał interakcyjny. PWN.

Goffman, E. (2008). Zachowanie w miejscach publicznych. PWN.

Grotowski, J. (2012a). Co to jest teatr? W: J. Grotowski, Teksty zebrane (s. 142–145). Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Grotowski, J. (2012b). Teatr – godzina niepokoju. W: J. Grotowski, Teksty zebrane (s. 240–244). Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Grotowski, J. (2012c). Instytut Laboratorium: Program 1975–1976. W: J. Grotowski, Teksty zebrane (s. 584–587). Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Grotowski, J. (2012d). Farsa-misterium. W: J. Grotowski, Teksty zebrane (s. 191–197). Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Grotowski, J. (2012e). Poszukiwania teatru Laboratorium. W: J. Grotowski, Teksty zebrane (s. 614–617). Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Hochschild, A.R. (2009). Zarządzanie emocjami. Komercjalizacja ludzkich uczuć. PWN.

McCall, G., Simmons, J.L. (1978). Identities and Interactions. Collier Macmillan Publishers.

Mead, G.H. (1975). Umysł, osobowość, społeczeństwo. PWN.

Mead, M. (2000). Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego. PWN.

Klimczak, D. (2014). Dramoterapia jako forma aktywizacji prozdrowotnej człowieka. Studia Sieradzana, (6A), 38–47.

Moreno, J.L. (1946). Psychodrama. Beacon House. https://doi.org/10.1037/11506-000

Parafieniuk, I. (2009). Psychodrama jako metoda wspierania rozwoju tożsamości w okresie dorastania. W: M. Wróblewska (red.), Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole. Wybrane zagadnienia (s. 112–119). Trans Humana.

Pawlik, W. (2007). Grzech. Studium z socjologii moralności. Nomos.

Prymaka-Oniszk, A. (2017). Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy. Wyd. Czarne.

Smolarska, Z. (2015). Trening empatii w teatrze partycypacyjnym. Przestrzenie Teatru, (12), 1–10.

Strauss, A.L. (2013). Zwierciadła i maski. W poszukiwaniu tożsamości. Nomos.

Stryker, S. (1980). Symbolic Interactionism: A Social Structural Version. Benjamin Cummings.

Sztompka, P. (2002). Trauma zmian społecznych. W: P. Sztompka, Socjologia. Analiza społeczeństwa (s. 454–472). Znak.

Turner, R. (2006). Role Theory. W: J. Turner, Handbook of Sociological Theory (s. 233–253). Springer.

Weinstein, E., Deutschberger, P. (1963). Some Dimensions of Altercasting. Sociometry, (26), 454–466.

Weinstein, E., Deutschberger, P. (1964). Tasks, Bargains, and Identities in Social Interaction. Social Forces, (42), 151–156.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ks.2022.10.1.44-59
Date of publication: 2022-11-12 14:26:52
Date of submission: 2022-11-11 23:46:13


Statistics


Total abstract view - 673
Downloads (from 2020-06-17) - PDF (Język Polski) - 311

Indicators



Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2022 Aleksandra Porankiewicz-Żukowska

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.