W latach 1990–1992 zajmowała się działalnością informacyjną i szkoleniową dla nowo tworzonych samorządów terytorialnych w Polsce w Urzędzie Rady Ministrów oraz w ramach szwajcarskiego programu rządowego zarządzanego przez Europejskie Centrum Kultury im. D. de Rougementa w Genewie. Od 1992 r. pracuje w Najwyższej Izbie Kontroli, od 1997 r. kierowała Wydziałem Spraw Międzynarodowych. Od 1998 r. jako doradca Prezesa NIK zajmuje się m.in. problematyką przeciwdziałania korupcji, jest autorką tzw. metodyki antykorupcyjnej dla kontrolerów (stosowanej w NIK-u od 2000 r.), analiz i raportów NIK-u na temat zagrożenia korupcją w Polsce oraz kilkudziesięciu artykułów. Prowadzi wykłady na temat antykorupcji. Współpracuje z antykorupcyjnymi organizacjami pozarządowymi.