Treść świadomości wymaganej dla przypisania zamiaru w prawie karnym. O niezamierzonych konsekwencjach nowelizacji art. 28 § 1 k.k.

Streszczenie w języku polskim

Opracowanie poświęcone zostało rozważaniom nad elementami koniecznymi dla ustalenia świadomości sprawcy czynu zabronionego, aby móc mu przypisać umyślność. Ma ono po części teoretyczny charakter w tych fragmentach, gdzie opisane zostały przykłady teoretycznego ujęcia problemu zawinienia w literaturze prawa karnego oraz konsekwencje tych ujęć dla obowiązujących w danym czasie uregulowań prawnych. Ma również charakter historyczno-sprawozdawczy, gdyż dla pełnego obrazu analiz dogmatycznych należy przedstawić także spory toczące się w przeszłości, a odnoszące się do interpretacji uregulowań prawnych odnoszących się do strony podmiotowej czynu zabronionego i błędu na gruncie uprzednich kodeksów karnych. W końcu opracowanie ma charakter dogmatyczny, gdyż jego głównym celem jest argumentacja na rzecz tezy, że nowelizacja art. 28 § 1 k.k., która weszła w życie 1 lipca 2015 r., a której rezultatem stało się wyeliminowanie z porządku prawnego konstrukcji nieusprawiedliwionego błędu co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego, ma niezamierzone przez ustawodawcę konsekwencje dla ustalenia tego, które z elementów składających się na treść świadomości sprawcy czynu zabronionego są od wejścia tej nowelizacji w życie niezbędne dla przyjęcia zamiaru. Można bowiem postawić tezę, że obecnie o treści świadomości wymaganej dla przypisania zamiaru nie przesądza ani treść art. 9 § 1 k.k., ani treść art. 28 § 1 k.k., art. 29 k.k., ani treść art. 30 k.k., a przesądza o niej tylko charakter znamion użytych w opisie typu czynu zabronionego.