POLITYKA ETNICZNA PAŃSTWA POLSKIEGO PO 1989 ROKU. UWARUNKOWANIA I SPECYFIKA

Streszczenie w języku polskim

Istotą artykułu jest próba pogłębionej refleksji na temat charakteru polityki etnicznej państwa polskiego po roku 1989, a więc w okresie transformacji ustrojowej. Punktem wyjścia rozważań są autorskie odniesienia do specyfiki i istoty polityki etnicznej jako polityki szczegółowej państwa, przede wszystkim w świetle paradygmatu badawczego właściwego badaniom politologicznym. Analizy dotyczą tak zagadnień teoretycznych, jak i praktycznych, w tym determinantów badanej polityki, instytucji/podmiotów ją kreujących, etapów, głównych koncepcji, zakresu realizacji oraz bilansu. Autor konkluduje, że realizowana w okresie transformacji polityka etniczna państwa polskiego zasługuje na pozytywną ocenę, tak w kontekście jej charakteru, jak i skuteczności. Stwierdza, że Polska wypracowała i prowadziła wtedy politykę nastawioną z jednej strony na tworzenie ram państwa demokratycznego, z drugiej pozytywne rozwiązywanie ujawniających się problemów w sferze etnicznej. Zaprezentowane rozważania bazują na wieloletnich badaniach własnych autora, licznych dokumentach oraz literaturze przedmiotu.