Ocena atrakcyjności infrastruktury turystycznej Tunezji metodą wielowymiarowej analizy porównawczej

Monika Widz

Streszczenie w języku polskim


Tunezja należy do destynacji popularnych wśród zorganizowanych turystów masowych, dla których ważnym czynnikiem w procesie podejmowania decyzji nabywczych jest infrastruktura turystyczna. Celem opracowania była ocena jej atrakcyjności w ujęciu ilościowym w odniesieniu do całego obszaru kraju oraz do poszczególnych gubernatorstw. Ocenę tę przeprowadzono w ramach przyjętych elementów składowych infrastruktury (baz: noclegowej, gastronomicznej, komunikacyjnej i towarzyszącej) metodą wielowymiarowej analizy porównawczej. Przyjęta procedura umożliwiła wymierne porównanie ze sobą 24 gubernatorstw jako obiektów wielocechowych przy wykorzystaniu sumarycznego wskaźnika cech. Uzyskane wyniki wskazują, że generalnie infrastruktura turystyczna Tunezji jest mało atrakcyjna. Natomiast w poszczególnych jednostkach administracyjnych jej atrakcyjność jest znacznie zróżnicowana. Jako najbardziej atrakcyjną oceniono infrastrukturę w gubernatorstwie Tunis w północnej części Tunezji, a najmniej – w gubernatorstwie Al-Kasrajn na zachodnim, górzystym obszarze kraju. Otrzymane rezultaty wskazują ponadto na konieczność lepszego wykorzystania infrastruktury w gubernatorstwie Tunis poprzez przygotowanie np. oferty skierowanej do turystów masowych.


Słowa kluczowe


atrakcyjność infrastruktury turystycznej, metoda wielowymiarowej analizy porównawczej, turystyka masowa, Tunezja

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Borys T., 1980: Elementy teorii jakości. PWN, Warszawa.

Brzezińska-Wójcik T., Widz M., 2017: Ocena jakości pakietu turystycznego Tunezji przez polskich turystów metodą SERVPERF – studium przypadku. Turyzm, 27(2), 11–22. https://doi.org/10.18778/0867-5856.27.2.01

Brzezińska-Wójcik T., Skowronek E., 2018: Potencjalne i funkcjonalne obszary turystyczne na Roztoczu w świetle wyników wielowymiarowej analizy porównawczej – wyzwania i problemy metodyczne. Prace Geograficzne Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, (152), 33–53.

Cohen E., 1972: Towards a sociology of international tourism. Social Research. Political Economics. The Johns Hopkins University Press, 39(1), 164–182.

Duda-Seifert M., 2015: Kryteria oceny atrakcyjności turystycznej obiektów architektury w świetle literatury. Turystyka Kulturowa, (4), 74–87.

Duval D.T., 2007: Tourism and Transport: Modes, Networks and Flows. Channel View Publications, Clevendon–Buffalo–Toronto.

Dziechciarz J., 2003: Ekonometria. Metody, przykłady, zadania. Wyd. Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław.

Gaworecki W., 2003: Turystyka. PWE, Warszawa.

Gołembski G. (red.), 1999: Regionalne aspekty rozwoju turystyki. PWN, Warszawa–Poznań.

Gołembski G. (red.), 2002: Metody stymulowania rozwoju turystyki w ujęciu przestrzennym. Wyd. Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań.

Jafari J., 2001: The Scientification of Tourism, [w:] V.L. Smith, M. Brent (eds.), Hosts and Guests Revisited. Tourism Issues of the 21st Century. Cognizant Communication Corporation, New York, 28–41.

Kaczmarek J., Stasiak A., Włodarczyk B., 2002: Produkt turystyczny. PWE, Warszawa.

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych Poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004: Nazewnictwo geograficzne świata (Z. 3: Afryka). Warszawa.

Kowalczyk A., 2002: Geografia turyzmu. PWN, Warszawa.

Kowalczyk A., Derek M., 2010: Zagospodarowanie turystyczne. PWN, Warszawa.

Krimi A., 2017: Investissement: Le projet de Sama Dubaï sera-t-il enfin relancé? Kapitalis. http://kapitalis.com/tunisie/2017/03/20/investissement-le-projet-desamadubai-sera-t-il-enfin-relance

Kruczek Z., 2011: Atrakcje turystyczne. Fenomen, typologia, metody badań. Wyd. Proksenia, Kraków.

Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., 2002: Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa.

Liszewski S., 1995: Przestrzeń turystyczna. Turyzm, 5(2), 87–103.

Milewska M., Włodarczyk B., 2009: Hotelarstwo. Podstawowe wiadomości. PWE, Warszawa.

Milewski D., 2005: Regionalne uwarunkowania rozwoju turystyki na przykładzie województwa zachodniopomorskiego. Wyd. Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Niezgoda A., 2013: Turystyka doświadczeń – dawna czy nowa forma turystyki?, [w:] R. Wiluś, J. Wojciechowska (red.), Nowe-stare formy turystyki w przestrzeni. Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 37–47. https://doi.org/10.18778/7525-925-4.04

Oppermann M., 1993: Tourism Space in Developing Countries. Annals of Tourism Research, 20(3), 535–556. https://doi.org/10.1016/0160-7383(93)90008-Q

Page S., 1995: Urban Tourism. Routledge, London–New York.

Page S., 2005: Transport and Tourism: Global Perspectives. Pearson Education, Harlow.

Pawlikowska-Piechotka A., 2009: Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne. Wyd. Novae Res, Gdynia.

Pawlusiński R., 2005: Samorząd lokalny a rozwój turystyki. Przykład gmin Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, Kraków.

Pawlusiński R., 2007. Transport w turystyce, [w:] W. Kurek (red.), Turystyka. PWN, Warszawa, 164–176.

Płocka J., 2002: Wybrane zagadnienia z zagospodarowania turystycznego (Cz. I). Wyd. Centrum Kształcenia Ustawicznego, Toruń.

Rapacz A., Jaremen D.E., 2011: Atrakcyjność turystyczna jako czynnik wyboru destynacji turystycznej. Ekonomiczne Problemy Usług, 75, 131–141.

Raport Podróżnika 2016. https://www.travelplanet.pl/Content/pdf/dlamediow/raport_podroznika_2016_v02.pdf

Rogalewski O., 1979: Zagospodarowanie turystyczne. WSiP, Warszawa.

Warszyńska J., 1970: Waloryzacja miejscowości z punktu widzenia atrakcyjności turystycznej (zarys metody). Prace Geograficzne UJ, 27, 103–113.

Warszyńska J., Jackowski A., 1979: Podstawy geografii turyzmu. PWN, Warszawa.

Widz M., 2019: Możliwości wykorzystania zasobów środowiska geograficznego Tunezji w kreowaniu oferty turystycznej (Rozprawa doktorska, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie). Lublin.

Widz M., Brzezińska-Wójcik T., 2016: Dynamika i cechy międzynarodowego ruchu turystycznego w Tunezji w latach 1960–2015. Ekonomiczne Problemy Turystyki, 35(3), 287–299. https://doi.org/10.18276/ept.2016.3.35-23

Wyrzykowski J., 2010: Potencjał turystyczny w ujęciu geograficznym. Ekonomiczne Problemy Usług, 52, 33–42.

Źródła internetowe

http://ufmsecretariat.org/upfi-sfax-taparura-project

http://www.aeroport-de-tunis-carthage.com

http://www.discovertunisia.com/pl

http://www.equipement.tn

http://www.goafrica.ecms.pl

http://www.ins.nat.tn

http://www.kormoran.aplus.pl

http://www.lhw.com

http://www.tourisme.gov.tn

http://www.tunis-fh.com




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/b.2019.74.0.175-191
Data publikacji: 2019-11-07 13:40:03
Data złożenia artykułu: 2019-09-16 12:10:55


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1762
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 5518

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2019 Monika Widz

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.