Criminalization of insurance fraud against the background of Polish and Norwegian legal order

Marcin Sadowski

Abstract


The need to protect material possessions is determined by the fact that they present high real value. This is done by expensive and often compulsory insurance. The obligatory nature and high price of individual insurance products in recent years have become one of the motives for committing crimes referred to in criminal law as insurance fraud, insurance frauds or insurance crimes. For being subject to stipulation in the legislator’s intention, which results from art. 298 § 1 of the Penal Code, is to make an event located at the place and time which is the basis for payment of damages, which, taking into account the actual circumstances of the event, would be undue. The aim of the work is a comparative analysis of Polish and Norwegian code regulations regarding insurance fraud for the purposes of demonstrating differences and similarities between them, taking into account the social aspect of the assurance of crime in both countries. To achieve this goal, the following assumptions were made: regulations regarding the crime of insurance fraud contained in the Polish and Norwegian Code, are complete and provide effective protection in the event of an insurance fraud crime; insurance fraud is significant in terms of the social perception of its commitment, which is determined by social and economic factors.


Keywords


criminal law, economic crimes, frauds, insurance, insurance fraud

Full Text:

PDF (Język Polski)

References


Bentkowski A., Nowe przepisy karne dotyczące przestępstw ubezpieczeniowych, „Prokuratura i Prawo” 1996, nr 11.

Forsikringssvindel i Norge – svikstatistikk 2018, 23 lutego 2018 roku, rapport med tall for 2017, źródło:https://www.finansnorge.no/siteassets/statistikk/forsikringssvindel-i-norge---svikstatistikk-2018-2017-tall.pdf

Jaroch W., Przestępczość na rynku ubezpieczeń, Warszawa 2002.

Kędra E., Jeszcze w sprawie przestępczości na szkodę ubezpieczyciela, „Prawo Asekuracyjne” 1996, nr 3.

Madej A., Oszustwo ubezpieczeniowe w kontekście oszustwa klasycznego, „Prokuratura i Prawo” 2017, nr 6.

Malinowski M., Przestępstwo oszustwa ubezpieczeniowego, „Prokuratura i Prawo” 2007, nr 10.

Michalski T., Ryzyko w działalności człowieka, [w:] L. Gąsiorkiewicz, B. M. Hadyniak, T. Michalski, J. Monkiewicz, R. Pajewska, Podstawy Ubezpieczeń, t. 1, Mechanizmy i funkcje, Warszawa 2000.

Pohl Ł., Przestępstwo tzw. oszustwa ubezpieczeniowego, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 2001, z. 4.

Potulski J., Kodeks Karny. Komentarz, R. Stefański (red.), Legalis 2018, art. 298.

Pracki H., Obrót gospodarczy pod ochroną. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 1995.

Raport Polskiej Izby Ubezpieczeń za rok 2014, źródło: https://www.piu.org.pl/public/upload/ibrowser/Raport%20Roczny%202014/Raport%20Roczny%20PIU%202014.pdf,

Rogala R., Prawna kwalifikacja oszustw ubezpieczeniowych w teorii i praktyce, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ubezpieczeń i Bankowości” 1995, nr 11.

Rydzek T., Przestępczość ubezpieczeniowa w świetle teorii i praktyki, „Prawo Asekuracyjne” 1996, nr 2.

Wypowiedź Stine Neverdal – dyrektora działu komunikacji w Finans Norge, źródło: https://www.finansnorge.no/aktuelt/nyheter/2018/03/rekordmye-forsikringssvindel-avslort/

Wypowiedź wiceministra Piotra Nowaka podczas wystąpienia przed Sejmową Komisją Finansów Publicznych dnia 27 września 2017 roku, http://biznes.onet.pl/wiadomosci/kraj/ceny-oc-w-2017-r-ogromny-wzrost-cen-skladek-polis/533zrs

http://www.gu.com.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=20845&catid=129:rynek-ubezpieczeniowy&Itemid=151

Kardas P., [w:] A. Zoll (red.), op. cit., s. 330; A. Pyka, op. cit., s. 15; G. Wiciński, Oszustwo ubezpieczeniowe, op. cit., s. 27.

Akty normatywne

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Karny (Dz.U. z 2017 roku poz. 2204, z dnia 30 października 2017 roku).

Norweski Kodeks Karny z dnia 22 maja 1902 roku – Straffeloven The general Civil Penal Code, Act of 22 May 1902, No. 10.

Orzecznictwo

Wyrok Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 marca 2002 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 523/01 (KZS 2002, Nr 10, poz. 114).

Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 392/17 (OSAWr 2018 nr 1, poz. 373).




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/szn.2023.23.1.91-101
Date of publication: 2023-05-24 09:39:05
Date of submission: 2018-10-09 17:29:18


Statistics


Total abstract view - 616
Downloads (from 2020-06-17) - PDF (Język Polski) - 0

Indicators



Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2023 Marcin Sadowski

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.