Współczesne trendy w zarządzaniu zasobami ludzkimi w służbie cywilnej. Przegląd innowacyjnych praktyk i specyfika regulacji administracyjno-prawnych

Streszczenie w języku polskim

Pandemia COVID-19 znacząco wpłynęła na wszystkie sfery życia społeczno-politycznego światowej wspólnoty. W konsekwencji zaszły poważne zmiany na rynku pracy, w tym w służbie cywilnej. Rynek pracy pracowników służby cywilnej staje się coraz bardziej złożony, a elastyczne rozwiązania technologiczne warunkują potrzebę ich ciągłej gotowości do zmian i uczenia się przez całe życie (kształcenia ustawicznego). Atrybutem współczesności jest szybkość zmian (poruszamy się w trybie „od wolnego do szybkiego i szybszego”), zarówno pod względem ich ilości, jak i szybkości ich pojawiania się. W takich warunkach służba cywilna potrzebuje bardzo profesjonalnych urzędników, którzy są w stanie pracować nad osiąganiem wyników, stosować europejskie standardy właściwe administracji publicznej i prowadzić skuteczną politykę publiczną w warunkach zmian. Z tego względu celem artykułu jest uzasadnienie teoretycznych oraz praktycznych aspektów systemu zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej z uwzględnieniem innowacyjnych światowych praktyk kadrowych i regulacji administracyjno-prawnych w tej dziedzinie. Autorzy wykazali celowość i zidentyfikowali cechy tego systemu oraz wskazali wiodące trendy nowoczesnego zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej, zaktualizowali kwestie rozwoju systemu zarządzania w służbie cywilnej w warunkach współczesnych wyzwań za pomocą takiego innowacyjnego narzędzia jak e-learning, a także przeprowadzili rozważania na temat międzynarodowych praktyk zarządzania talentami w służbie cywilnej (na przykładzie Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii, Singapuru i Japonii). Na tej podstawie zidentyfikowane zostały główne trendy w tworzeniu systemu zarządzania zasobami ludzkimi w służbie cywilnej Ukrainy i przeanalizowano specyfikę regulacji administracyjno-prawnych w tym zakresie.