Prawo do rozpoznania sprawy przez niezależny i bezstronny sąd a udział w jego składzie sędziego delegowanego przez Ministra Sprawiedliwości. Glosa krytyczna do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2024 r. (III KK 125/24, LEX nr 3710040)

Streszczenie w języku polskim

Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2024 r. (II KK 125/24, LEX nr 3710040) dotyczy problematyki prawa do niezależnego i bezstronnego sądu w związku z udziałem w jego składzie sędziego delegowanego przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 77 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Znaczenie tej problematyki w ostatnich latach wynika z kontrowersyjnych decyzji Ministra Sprawiedliwości oraz ze stanowiska wyrażonego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2021 r., w sprawach połączonych od C-748/19 do C-754/19 (postępowanie karne przeciwko WB i in.), w którym zakwestionowany został kształt tej instytucji z perspektywy prawa do sądu. Biorąc pod uwagę sformułowane w nim argumenty, należy negatywnie ocenić sposób jego interpretacji w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Wybór postanowienia z dnia 24 kwietnia 2024 r. jako przedmiotu krytycznego odniesienia do stanowiska zajmowanego przez Sąd Najwyższy wynika z jego uzasadnienia, które stanowi jaskrawy przykład braku uwzględnienia argumentacji zawartej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.