Powojenne problemy społeczno-gospodarcze Lubelszczyzny lat 1944–1945 w świetle sprawozdania Izby Przemysłowo-Handlowej w Lublinie

Streszczenie w języku polskim

Władza komunistyczne w Polsce, posiadając niewielkie poparcie społeczne, musiały w procesie porządkowanie życia społeczno-gospodarczego odwołać się do przedwojennych instytucji i kadr. Izby Przemysłowo-Handlowe w II Rzeczypospolitej stanowiły ogniwo pośredniczące w kontaktach pomiędzy aparatem państwowym a przedsiębiorcami. W zmienionej rzeczywistości funkcjonowały jako forma organizacyjna prywatnego przemysłu i handlu. Wykorzystano je w zdecydowanej rozprawie z sektorem prywatnym w przemyśle i handlu podczas nacjonalizacji przemysłu, a następnie „bitwy o handel”. Publikowany dokument stanowi przykład raportu periodycznego przygotowanego przez Izbę Przemysłowo-Handlową w Lublinie, zawierającego informacje na temat bardzo ciekawego okresu pierwszego roku po wyparciu Niemców z Lubelszczyzny. Znajduje się tu opis reaktywowania Izby i podporządkowania Polskiemu Komitetowi Wyzwolenia Narodowego. Omówiono w nim zagadnienie zatrudnienia, cen, aprowizacji, wpływu trudności komunikacyjnych na normalizację życia gospodarczego, środków pieniężnych. Drugą część stanowi charakterystyka stanu przemysłu w podziale branżowym, ochrony przed demontażem i wywiezieniem do Niemiec, powojennego chaosu. W ostatniej części dokonano analizy specyfiki handlu na Lubelszczyźnie. Punktem wyjścia są uwagi na temat handlu przedwojennego, wskazanie głównych produktów eksportowych, charakterystyki struktury branżowej i skutków wojny. Pojawia się także wątek blokującej inicjatywę prywatną niepewności i obaw przed wdrażaniem wzorców radzieckich w handlu.