Szkoła immersyjna medialnie – szanse i zagrożenia
Streszczenie w języku polskim
Dzisiejsze środowisko medialne podejmuje planową edukację oraz inspiruje i uwalnia olbrzymią swym zasięgiem i skutecznością socjalizację. Nigdy dotąd uczniowie nie mieli takiej „przestrzeni” jak obecnie, przestrzeni medialnej, cyfrowej, gdzie mogą spędzać czas, nawiązywać znajomości, bawić się z przyjaciółmi z najodleglejszych miejsc świata; kiedyś namiastkę tego zapewniała szkoła (Dylak 2013, s. 12). Dlatego ogromną siłę ma obecnie pytanie o model szkoły przyszłości. Moim zdaniem szkoła jest i będzie konieczna, głównie ze względu na proces realnego uspołecznienia, który dokonuje się przede wszystkim przez realne kontakty uczniów ze sobą, z nauczycielami, ale równocześnie jestem przekonany, że będzie to musiała być szkoła już trochę inna, szkoła interaktywna, gdzie nastąpi profesjonalizacja i intensyfikacja komunikacji interpersonalnej, a także dydaktyki interaktywnej, w której następuje bardzo dynamiczny, w dobrej atmosferze, z wykorzystaniem potencjału ucznia proces nauczania–uczenia się, także z mądrym wykorzystaniem mediów. Droga do takiej szkoły nie jest łatwa, albowiem ile szans, tyle trudności i zagrożeń, jednak jak mawiał klasyk Adam Asnyk, „trzeba z żywymi naprzód iść, bo życie sięgać nowe”.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Castells M. (2013). Władza komunikacji. Warszawa.
Dylak S. (2013). Architektura wiedzy w szkole. Warszawa.
Melosik Z. (2015). Kultura popularna, pedagogika i młodzież. W: J. Pyżalski (red.). Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź, s. 31–42.
Morreale S. P ., Spitzberg B. H., Barge J. K . (2008). Komunikacja między ludźmi. Warszawa.
Pyżalski J. (2012). Agresja elektroniczna i cyberbullying jako nowe ryzykowne zachowania młodzieży. Kraków.
Siemieniecki B. (red.). (2007). Pedagogika medialna. Warszawa.
Skibińska M., Kwiatkowska W., Majewska K. (2014). Aktywność uczących się w przestrzeni Internetu. Toruń.
Small G., Vorgan G. (2011). iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. Poznań.
Spitzer M. (2013). Cyfrowa demencja. Słupsk.
Spitzer M. (2014). Jak uczy się mózg. Warszawa.
Strykowski W. (2004). Kompetencje medialne: pojęcie, obszary, formy kształcenia. W: W. Strykowski, W. Skrzydlewski (red.). Kompetencje medialne społeczeństwa wiedzy. Poznań, s. 34–37.
Tapscott D. (2010). Cyfrowa dorosłość, Warszawa. Wojnarska A. (2013). Kompetencje komunikacyjne nieletnich. Lublin.
Zubrzycka-Maciąg T., Wosik-Kawala D. (2012). Wychowanie w szkole, wskazówki dla nauczyciela. Lublin.
Żylińska M. (2013). Neurodydaktyka. Toruń.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.1.73
Data publikacji: 2017-02-21 11:17:32
Data złożenia artykułu: 2016-07-14 18:35:36
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2017 Janusz Miąso
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.