Modus operandi der politischen Kommunikation

Jolanta Zdybel

Abstract


Der Artikel setzt sich zum Ziel, die Eigenart (spezifische Merkmale) der politischen Kommunikation und ihre Bedeutung für das richtige Funktionieren der demoliberalen Politik zu zeigen. Im gegenwärtigen politischen Raum haben wir mit einer "kollektiven Hysterie" zu tun, die ihre Quelle im allgemeinen Unverständnis von grundsätzlichen politischen Ideen hat. Politische Kommunikation soll dem entgegenwirken, indem sie bestimmte positive ˗ informative, bildende, identifizierende, integrative und mobilisierende ˗ Funktionen erfüllt. So die Idee. Die Praxis ist jedoch anders. Die Medialisierung der Politik bewirkt eine Deformierung dieser Idee. Zu festen Bestandteilen der politischen Kommunikation gehören heutzutage Desinformation, Provokation, Lüge, Manipulation. Das führt zur Schlussfolgerung, dass die politische Kommunikation in jetziger Gestalt zur Erosion der politischen Kultur beiträgt, statt sie auf ein höheres Niveau zu heben.


Schlagworte


politische Kommunikation; politische Kultur; Werte; Massenmedien

Literaturhinweise


Beck, Gloria. Zakazana retoryka. Podręcznik manipulacji. Tłum. Ewa Klej. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2007.

Berlin, Isaiah. „Aneks: Wybór listów od Isaiaha Berlina”. W: Beata Polanowska-Sygulska, Filozofia wolności Isaiaha Berlina, 169–206. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1998.

Dobek-Ostrowska, Bogusław. Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.

Blackburn, Simon. Oksfordzki słownik filozoficzny. Tłum. Cezary Cieśliński, Paweł Dziliński, Michał Szczubiałka i Jan Woleński. Warszawa: Książka i Wiedza, 1997.

Castells, Manuel. Władza komunikacji. Tłum. Jakub Jedliński i Paweł Tomanek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013.

Helfert, David. L. Political Communication in Action. From Theory to Practice. Boulder, Colorado: Lynne Rienner Publishers, 2018.

Heywood, Andrew. Ideologie polityczne. Wprowadzenie. Tłum. Miłosz Habura, Natalia Orłowska i Dorota Stasiak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.

Juchacz, Piotr W. Idea demokracji deliberatywnej. W: Indywidualizm, wspólnotowość, polityka, red. Marek N. Jakubowski, Andrzej Szahaj, Krzysztof Abriszewski, 147–162. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2002.

Kampka, Agnieszka. Debata publiczna. Zmiany społecznych norm komunikacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2014.

Karwat, Mirosław. O karykaturze polityki. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, 2012.

McNair, Brian. An Introduction to Political Communication. London: Routledge, 2017.

Mizińska, Jadwiga. „Po co mi to wiedzieć? Nadinformacyjność Mass Mediów”. Colloquia Communia, 2007, nr 1–2: 71–79.

Neumann, Reiner i Ross, Alexander. Kodeks władzy. Reguły manipulacji. Tłum. Mariusz Kalata. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2010.

Savigny, Heather. Political Communication. A Critical Introduction. Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2016.

Sąsiada, Monika. „Modus operandi jako środek identyfikacji sprawcy przestępstwa”. Wrocławskie Studia Erazmiańskie. Zeszyty Studenckie 2008, t. 1: 204–222. http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/29211/015.pdf (dostęp 25.10.2018).

Szkudlarek-Śmiechowicz, Ewa. „Komunikowanie polityczne”. W: Komunikowanie publiczne. Zagadnienia wybrane, red. Barbara Kudry i Elwira Olejniczak, 25–48. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014.

Tymochowicz, Piotr. Biblia skuteczności. Wrocław: Wydawnictwo Trans, 2007.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/kw.2018.26.247-259
Date of publication: 2019-01-22 00:30:39
Date of submission: 2018-12-03 14:24:59


Statistiken


Sichtbarkeit von Abstracts - 1410
Downloads (from 2020-06-17) - PDF (Język Polski) - 0

Indikatoren



Refbacks

  • Im Moment gibt es keine Refbacks


Copyright (c) 2019 Jolanta Zdybel

Lizenz-URL: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/deed.pl