Przeciwdziałanie nielegalnej emigracji na granicy polsko-rosyjskiej w dobie członkostwa Polski w Unii Europejskiej

Streszczenie w języku polskim

Przeciwdziałaniu nielegalnej emigracji do państw Unii Europejskiej służą akty prawa unijnego i krajowego. Do najważniejszych unijnych aktów prawa należy zaliczyć: traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, program „Otwarta i bezpieczna Europa: realizacja założeń” oraz dyrektywy w sprawie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Do polskich aktów prawnych należą ustawy: o cudzoziemcach, o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej, o wjeździe, pobycie i wyjeździe z terytorium Polski, o promocji zatrudnienia i rynku pracy, o skutkach powierzania pracy cudzoziemcom nielegalnie przebywającym na terytorium Polski, ustawa o straży granicznej. Nielegalni migranci mogli wjechać do Polski przez sześć granicznych przejść osobowych na odcinku granicy polsko-rosyjskiej. W latach 2004–2016 liczba zatrzymanych na zewnętrznej granicy UE wzrosła, a spadła na odcinku granicy polsko-rosyjskiej. Liczba zatrzymanych na zewnętrznej granicy UE za przekroczenie granicy państwowej wbrew przepisom lub usiłowanie przekroczenia utrzymywała się na stałym poziomie. Wzrosła w 2008 r. po wejściu w życie traktatu z S chengen, a następnie w 2014 r. w związku z migracjami z Ukrainy na początku konfliktu rosyjsko-ukraińskiego. Analiza narodowości osób zatrzymanych na granicy polsko-rosyjskiej wykazała, iż zatrzymani to głównie obywatele rosyjskiej i czeczeńskiej narodowości. Liczba osób wydalonych z Polski przez zewnętrzną granicę UE w latach 2004–2014 spadła. Od kryzysu ukraińsko-rosyjskiego do końca badanego okresu wzrosła w związku z kryzysem migracyjnym. Liczba osób przekazanych przez granicę polsko-rosyjską była niewielka i w 2004 r. wyniosła 60, tj. 1,07% ogółu. Na granicy polsko-rosyjskiej w latach 2004–2016 w Polsce przyjęto nieliczne osoby, oznacza to iż, procedura przyjęć była realizowana na pozostałych częściach granicy zewnętrznej Unii Europejskiej.