Edukacja kreatywna w kontekście zmiany wektora procesu oświatowego

Irina Saukh

Streszczenie w języku polskim


Głównym celem artykułu było nakreślenie treści i strategii edukacji kreatywnej oraz wskazanie jej znaczenia w kształtowaniu fachowych kompetencji konkurencyjnego menedżera. Poddano analizie terminy „edukacja dla rozwoju” i „edukacja dla stałego rozwoju” oraz udowodniono, że właśnie oświatowy czynnik jest współcześnie niezwykle ważny dla pozytywnej dynamiki rozwoju społeczeństwa. Podkreślono znaczenie sformułowania nowego oświatowego paradygmatu w celu wyznaczenia perspektyw stałego rozwoju społecznego. W tym kontekście uzasadnia się miejsce kreatywnej edukacji, która integruje inne rodzaje, łączy je w kompleks bardzo ważnych, pozytywnych cech studiów zawodowych i kształtowania menedżera. Podkreślono przy tym potrzebę uznania kreatywnej i refleksyjno-kreatywnej edukacji za najważniejsze elementy nowego paradygmatu procesu edukacyjnego. Określono treść edukacji twórczej, która koncentruje się na rozwoju zdolności twórczych przyszłego menedżera oraz na utrwaleniu w jego świadomości zawodowej orientacji na innowację. Obejmuje ona analizę problemów i warianty działań, a jej wynikiem jest wzrost poziomu sztuki zarządzania. Dlatego edukacja kreatywnego zarządzania skupia się na tworzeniu i rozwijaniu sztuki zarządzania, która pojawia się i jest postrzegana tylko w określonych okolicznościach i warunkach edukacyjnych. Jednocześnie edukacja kreatywna poszerza zakres problemów związanych z rozwojem zarządzania i projektuje warianty ich rozwiązania, które powinny być najważniejsze w nowoczesnej pracy menedżera. Potrzeba zmiany technologii procesu edukacyjnego (koncentrując się na kształtowaniu celów potencjału kreatywnego menedżera) i jego organizacji została stwierdzona w kontekście analizy treści edukacji kreatywnej i jednocześnie podkreślono, że edukacja kreatywna jest nowym rodzajem edukacji, której nie da się zrealizować jedynie poprzez restrukturyzację organizacyjną. Wprowadzono nowy termin „kreatywna gospodarka”. Charakteryzuje się on zastosowaniem nowych technologii i odkryć w różnych sferach działalności człowieka, znacznie większą ilością istniejącej wiedzy, generowaniem nowej wiedzy, wysokim poziomem innowacji motywacyjnych. Kreatywna edukacja jest podstawą innowacji motywacyjnej, która wytwarza intelektualne i kreatywne zasoby ludzkie poprzez uczenie umiejętności krytycznego myślenia oraz umiejętności przejścia od problemu do skutecznego podejmowania decyzji.


Słowa kluczowe


kreatywność; twórczość; edukacja dla rozwoju; kreatywna edukacja; kreatywna kompetencja menedżera; kreatywna gospodarka; paradygmat procesu oświatowego

Pełny tekst:

PDF (English)

Bibliografia


Andriukhyna, L.M. (2009). Kreatyvnoe obrazovanie menedzhera: konteksty ХХІ veka. Obrazovanie i Nauka, 6(63), 121–133.

Antonova, O.Y. (2012). Do problemy vyznachennia sutnosti poniattia kreatyvnosti: problemy ta poshuky. Kyiv–Vinnytsia: Instytut innovatsiynykh tekhnolohii i zmistu osvity Ministerstva osvity i nauky, molodi ta sportu Ukrainy, Akademiia mizhnarodnoho spivrobitnytstva z kreatyvnoii pedahohiky.

Bono, E. de (2015). Serious Creativity. A Step-by-Step Approach to Using the Logic of Creative Thinking. Vermilion.

Delors J. (1998). Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Miedzynarodowej Komisij do spraw Edukacji dla XXI wieku. Warszawa: Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, Wydawnictwo UNESCO.

Epstein, R. (2001). Dynamycheskoe obuchenye. Voronezh: NPO „MODEK”.

Guilford, J.P. (1977). Way beyond the IQ. Buffalo: Creative Education Foundation.

http://daccess-ods.un.org/TMP/4855542.18292236.html (access: 10.03.2019).

http://www.diaghilev.perm.ru/g11/media/sotrud/infl.htm (access: 10.03.2019).

Lewowicki, T. (2011). Profesiina pidhotovka i pratsia vchyteliv. Mariupol: NAPN Ukrainy.

Lucas, R.E. (1988). On the Mechanics of Economic Development. Journal of Monetary Economics, 22, 3–42.

Przybylska, A. (2012). Nauczyciel – siewca, żniwiarz, a może kreator uczniowskich pasji – o dylematach twórczego nauczyciela. Gdańsk: UG.

Ryndak, V.H. (2012). Pedahohyka kreatyvnosty: monohrafyia. Kyiv: Milenium.

Sysoieva, S.O. (2006). Osnovy pedahohichnoi tvorchosti. Kyiv: Milenium.

Szmidt, K. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: GWP.

Toffler, E. (2003). Nova paradyhma vlady. Znannia, bahatstvo. Kharkiv: Akta.

Torrance, E.P. (2001). Experiences in developing creativity measures: Insights, discoveries, decisions. Manuscript submitted for publication.

Vitvytska, S.S. (2003). Osnovy pedahohiky vyshchoi shkoly. TsNL.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2019.32.2.23-32
Data publikacji: 2019-10-31 17:20:08
Data złożenia artykułu: 2018-07-09 11:49:47


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1246
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF (English) - 566

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2019 Irina Saukh

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.