W pułapce samotności. Pracownik socjalny wobec wykluczenia samotnych seniorów z lokalnej przestrzeni społecznej
Streszczenie w języku polskim
Pracownicy socjalni w swojej codziennej pracy spotykają ludzi, którzy nie radzą sobie sami z otaczającą ich rzeczywistością. Starają się więc pomóc im w samodzielnym pokonywaniu napotkanych trudności. Czynią to na różne sposoby przy zastosowaniu metod pracy socjalnej, z których najczęściej stosowane są metody pracy z indywidualnym przypadkiem i grupą (rodziną). Najrzadziej wykorzystują w realizacji powierzonych im zadań metodę organizowania środowiska. Jedną z przyczyn wykluczenia społecznego jednostki jest brak trafnej diagnozy powodów, dla których jednostki izolują się od funkcjonujących w ich przestrzeni społecznej innych ludzi. Zamykają się w swoich domach, izolują od życia w szerszych kręgach społecznych. To powoduje, że czują się samotni i są samotni. Takiego stanu najczęściej doświadczają osoby starsze, które niewątpliwie muszą znaleźć się w kręgu zainteresowania pracowników socjalnych, ponieważ od ich umiejętności organizowania działań w środowisku lokalnym będzie zależała jakość życia samotnych seniorów.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Bocheńska A. (2015), Zagospodarowanie przestrzeni osiedlowych w dobie starzejącego się społeczeństwa, [w:] M. Synowiec-Piłat, B. Kwiatkowska, K. Borysławski (red.), Inkluzja czy ekskluzja? Człowiek stary w społeczeństwie, Warszawa: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe – Wydawnictwo.
Kaźmierczak T. (red.) (2007), Zmiana w społeczności lokalnej. Szkice o kapitale społecznym w praktyce społecznej i nie tylko, Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2017.30.4.133
Data publikacji: 2018-03-14 13:24:59
Data złożenia artykułu: 2017-11-18 21:38:12
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2018 Anna Weissbrot-Koziarska
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.