Formy adresatywne i gender w dyskursie politycznym (na przykładzie języka greckiego, kazachskiego i rosyjskiego)

Streszczenie w języku polskim

Ideologie dominujące w społeczeństwie, w tym związane z płcią, są wdrażane przez użycie określonych środków językowych. Artykuł przedstawia rezultaty badań kontrastywnych, któ­re rozpatrują formy adresatywne jako podkategorię płci językowej biorącej udział w tworzeniu płci społecznej w kazachskim, rosyjskim i greckim dyskursie politycznym; omawia ich cechy wspólne i różnice z punktu widzenia krytycznej analizy dyskursu, ujawniającej społeczny charakter przyzwyczajeń językowych i ich rolę w istniejącym układzie sił w stosunkach społecznych. Jak pokazują wyniki badań, obok płci mówiącego istnieją inne czynniki (status rozmówcy, orientacja polityczna gazety, normy kulturowe) wpływające na wybór formy adresatywnej, strategii komu­nikacyjnej i typu rozmowy (współpraca lub konfrontacja). Nierówny podział władzy w społeczeń­stwach jest widoczny nie tylko w niskim odsetku kobiet zajmujących ważne stanowiska społeczne i polityczne, lecz również w skrytym genderowym dyskursie politycznym, w którym przedstawiciele mass mediów uciekają się do konfliktowych strategii prowadzenia rozmów, a kobiety-politycy wy­dają się być odpowiedzialne za wszystkie słabości swoich politycznych sojuszy i są zobowiązane do obrony swojego prawa do bycia u władzy.