Czym jest przemoc? Konceptualizacje pojęcia w dyskusji medialnej nad tekstem Marcina Kąckiego

Agnieszka Kula, Monika Grzelka

Streszczenie w języku polskim


Podstawowym celem artykułu jest wykazanie, jak tekst staje się narzędziem działania przemocowego – co o tym decyduje, jakie znaczenie ma dyskurs wokół tekstu, jakimi narzędziami autor się posługuje, by zyskać dominację. Podstawą materiałową naszych badań jest artykuł Marcina Kąckiego Moje dziennikarstwo – alkohol, nieudane terapie, kobiety źle kochane, zaniedbane córki i strach przed świtem, który ukazał się na portalu Wyborcza.pl 5 stycznia 2024 roku, oraz dyskusja medialna obejmująca kolejne publikacje (do 15 stycznia 2024 roku włącznie), stanowiące reakcję na tekst Kąckiego. Analizując dyskurs wraz ze wszystkimi jego aspektami (uczestnikami, tekstami, rolami mediami itp.), uznałyśmy, że przemoc w publikacji Kąckiego można rozpatrywać na trzech poziomach: tekstowym (przemoc przez przetworzenie), nadawczym (przemoc przez pomniejszenie) i odbiorczym (przemoc przez upublicznienie).


Słowa kluczowe


przemoc; dominacja; Marcin Kącki; dyskurs; dyskusja medialna

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Austin John, Langshaw. (1993). Jak działać słowami. W: Mówienie i poznawanie (s. 551–598). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Bartmiński, Jerzy, Niebrzegowska-Bartmińska, Stanisława. (2009). Tekstologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Bohdanowicz, Andrzej, Próchniewicz, Jolanta, Hadryś, Jacek (red.). (2012). Spowiedź i kierownictwo duchowe w sytuacjach szczególnych. Poznań: Bonami Wydawnictwo-Drukarnia.

Bourdieu, Pierre. (2004). Męska dominacja. Przekł. Lucyna Kopciewicz. Warszawa: Oficyna Naukowa.

Boyle, Karen. (2005). Media and violence: gendering the debates. London: SAGE.

Grębowiec, Jacek. (2013). Mówić i działać. Wykłady z pragmatyki języka. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Hofman, Iwona, Kępa-Figura, Danuta (red.). (2020). Przemoc w mediach. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Jewkes, Yvonne. (2015). Media and crime. London: SAGE.

Kowalski, Mirosław, Drożdż, Mariusz. (2008). Przemoc i zdrowie w obrazach telewizyjnych (edukacja przez „codzienność” telewizyjną). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Kozieł, Andrzej, Gajlewicz, Katarzyna (red.). (2009). Media masowe wobec przemocy i terroryzmu. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR.

Lemish, Dafna. (2008). Dzieci i telewizja. Perspektywa globalna. Przekł. Agata Sadza. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Sobczak, Barbara. (2020). Publiczne przeprosiny – akt skruchy czy chwyt perswazyjny?. Res Rhetorica, 7(3), s. 96–110. DOI: https://doi.org/10.29107/rr2020.3.7.

Szpunar, Małgorzata. (2016). Kultura cyfrowego narcyzmu. Kraków: Wydawnictwo AGH.

Wierzbicka, Anna. (1983). Genry mowy. W: Teresa Dobrzyńska, Elżbieta Janus (red.), Tekst i zdanie. Zbiór studiów (s. 125–138). Wrocław–Warszawa: Ossolineum.

Wojtak, Maria. (2004). Gatunki prasowe. Lublin: Wydawnictwo UMCS.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ff.2024.42.1.199-217
Data publikacji: 2024-12-13 15:10:49
Data złożenia artykułu: 2024-06-21 20:58:00


Statystyki


Widoczność abstraktów - 29
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 14

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2024 Agnieszka Kula, Monika Grzelka

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.