Aksjologiczny wymiar kultury pierwotnej w Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkach Ignacego Krasickiego

Résumé

Artykuł jest analizą stworzonego przez Ignacego Krasickiego obrazu kultury pierwotnej, cechującej się czterema znamionami – zewnętrzną hermetycznością, inkluzywną otwartością, plemiennością i niepiśmiennością. Tak w zakresie ukrytych pod warstwą fabularną postulatów reformy wzorca kultury polskiej drugiej połowy XVIII wieku, jak i w przyjętej metodzie kreowania kultury Nipuanów, Krasicki kładzie nacisk na sferę „czynnych” wartości bliską oświeceniowemu postrzeganiu rzeczywistości; przejawiające się wyłącznie w sferze praxis racjonalność, użyteczność, poznawczy obiektywizm i dobro powszechne są interkulturowym świadectwem „wyjścia człowieka z niepełnoletności”.