Czas zatrzymany, czas odzyskany, czas przez religię i sztukę uwieczniany (na przykładzie współczesnej literatury rosyjskiej)
Résumé
Tematyka powyższego artykułu związana jest z kategorią czasu wyjaśnianą na przykładzie współczesnej literatury rosyjskiej. Z jednej strony autorzy „uzupełniali” przeszłość, gdy cenzura zabraniała publikowania książek niezgodnych z polityką partii, z drugiej – przedstawiali możliwości rozwoju sztuki w przyszłości. Symbolami oddającymi czas stają się wartości związane z religią i sztuką rozumianą szeroko jako literatura, muzyka, malarstwo, fotografia. Okazuje się przy tym, że dzieła sztuki są często najlepszymi dokumentami. Sztuka i religia łączą pokolenia, które przekazują potomnym piękno, dobro i prawdę, wykorzystując różnorodne zdobycze kultury i cywilizacji. W ten sposób czas staje się jedną z najcenniejszych wartości egzystencjalnych.
Mots-clés
Texte intégral :
PDF (Język Polski)Références
Bachtin, Michaił. (1982). Problemy literatury i estetyki. Warszawa: Czytelnik.
Caillois, Roger. (1973). Żywioł i ład. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Cassirer, Ernst. (1998). Esej o człowieku. Wstęp do filozofii kultury. Warszawa: Czytelnik.
Duda, Katarzyna. (2008). Współczesna literatura rosyjska wobec historii (nowy realizm Ludmiły Ulickiej). Prace Komisji Kultury Słowian PAU, VII, s. 45-–63.
Duda, Katarzyna. (2017), Szkice o prozie rosyjskiej XXI wieku (Ulicka, Szyszkin, Pielewin…). Kraków: Księgarnia Akademicka.
Dudek, Andrzej. (2019). Czas w kulturze rosyjskiej. Uwagi wstępne. W: Andrzej Dudek (red.), Czas w kulturze rosyjskiej (s. 9-–20). Kraków: Księgarnia Akademicka.
Gadacz, Tadeusz. (2002). O umiejętności życia. Kraków: Znak.
Goethe, Johann Woolfgang. (2017). Faust. Warszawa: Siedmiróg.
Gudkov, Lev. (2009). Vremâ i istoriâ v soznanii Rossiân. Massovyj obraz prošlogo i politika ego formirovaniâ. Vestnik obŝestvennogo mneniâ, 3, s. 84-–102. [Гудков, Лев. (2009). Время и история в сознании Россиян. Массовый образ прошлого и политика его формирования. Вестник общественного мнения, 3, с. 84-–102.]
Heschel, Abraham Joshua. (2014). Prorocy. Kraków: Esprit.
Hirsch, Marianne. (1997). Family Frames: Photography, Narrative and Postmemory. Cambridge, London: Harvard University Press.
Ingarden, Roman. (1938). Człowiek i czas. Przegląd Filozoficzny, 41, s. 54-–67.
Klimowski, Piotr. (2016). Czas poza czasem. Strukturalizacja i przekraczanie czasu w religii. Racjonalia, 6, s. 73-–83.
Łysiak, Waldemar. (1997). Malarstwo białego człowieka. Poznań: Nobilis.
Mozart, Leopold. (2007). Gruntowna szkoła skrzypcowa. Poznań: Stowarzyszenie Miłośników Kultury i Sztuki.
Możejko, Tadeusz. (2001). Realizm socjalistyczny. Teoria. Rozwój. Upadek. Kraków: Universitas.
Pipes, Richard. (2005). Rosja bolszewików. Warszawa: Magnum.
Radziński, Edward. (1996). Stalin. Pierwsza pełna biografia oparta na rewelacyjnych dokumentach z tajnych archiwów rosyjskich. Warszawa: Magnum.
Ric, Eugeniusz. (2014). Mieżdu Iosifom i Iosifom. Pobrano z: https://lente-magazyn.com/moment-wiecznosc-narracja-czas-w-sztuce/ (dostęp: 21.03.2021).
Stinissen, Wilfrid. (1997). Wieczność pośrodku czasu. Poznań: W drodze.
Szacki, Jerzy. (2000). Spotkania z utopią. Warszawa: Sick!
Tabor, Urszula. (2009). Metafory starości – interpretacja tematu starości w dziełach malarstwa. Chowanna, 2 s. 33-–47.
Trzcińska-Biskupska, Julia (2018). Moment, wieczność, narracja. Czas w sztuce. Pobrano z: https://lente-magazyn.cam/moment-wiecznosc-narracja-czashttps://lente-magazyn.cam/moment-wiecznosc-narracja-czas... … (dostęp: 31.01.2020).
Ulicka, Ludmiła. (2006). Przypadek doktora Kukockiego. Warszawa: Philip Wilson.
Ulicka, Ludmiła. (2013). Zielony namiot. Warszawa: Świat Książki.
Wojnowicz, Włodzimierz. (2006). Spiżowa miłość Agłai. Warszawa: Pigmalion.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ff.2022.40.2.111-124
Date of publication: 2022-12-28 12:58:42
Date of submission: 2022-10-28 17:18:34
Statistiques
Indicateurs
Renvois
- Il n'y a présentement aucun renvoi.
Droit d'auteur (c) 2022, Katarzyna Anna Duda
Ce(tte) œuvre est mise à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution 4.0 International.