Dziennik antymetafizyczny. "Zeszyty 1957–1972" Emila M. Ciorana – szkic przekrojowy

Résumé

Artykuł jest próbą wstępnej lektury Zeszytów Emila Ciorana. W pierwszej części, poświęconej zagadnieniom literaturoznawczym, staramy się określić gatunek, do jakiego należą quasi-diarystyczne zapiski Ciorana, a także – przy pomocy krytyki genetycznej lub, mówiąc ogólniej, metodologii z zakresu antropologii literatury – zrozumieć, jaką rolę odgrywały notatki dla filozofa. W drugiej części – korzystając z hermeneutyki jako ogólnej metody interpretacji tekstu – skupiamy się na filozoficznej treści Zeszytów. Zarysowując niektóre intuicje Ciorana, pozwalające zorientować się w gęstym i obszernym materiale tekstu, stawiamy pytanie o możliwość uprawiania metafizyki jako rozważań czysto autobiograficznych. Wskazując na wewnętrzne ograniczenia tej strategii, proponujemy odczytanie książki jako studium własnego pisarstwa, którego uniwersalne przesłanie antropologiczne ogniskuje się w temacie nietwórczości.