Wegetarianizm nad Wisłą w literaturze przełomu XIX i XX wieku

Streszczenie w języku polskim

Artykuł poświęcony jest recepcji wegetarianizmu w literaturze polskiej przełomu XIX i XX wieku. W opracowaniu przywołano najważniejsze publikacje popularnonaukowe poruszające kwestie diety jarskiej (m.in. prace Moes-Oskragiełły, Drzewieckiego, Jankowskiego i Jastrzębowskiego), które następnie skonfrontowano z literackimi wizerunkami wegetarian (w powieściach Reymonta, Weyssenhoffa, Rodziewiczówny i Mazanowskiego). Tematyka wegetarianizmu i wegetarian obecna w prozie polskiej ewoluowała na przestrzeni pierwszych dekad XX wieku. Początkowo utożsamiana była głównie z rodzajem diety, a jej wyznawcami były osoby starsze, często marginalizowane przez społeczeństwo. Łączenie wegetarianizmu z kwestią etyczną dotyczącą zabijania zwierząt dostrzeżemy u Rodziewiczówny i Mazanowskiego. W literackich wizerunkach wegetarian odnajdziemy także echa publikacji popularnonaukowych o diecie jarskiej, pojawiających się już od lat 90. XIX wieku.