Kierunki oddziaływania Turcji wobec wyzwań regionalnej integracji politycznej w XXI wieku

Jan Niemiec

Streszczenie w języku polskim


Celem niniejszej pracy jest analiza i próba oceny tureckiej polityki zagranicznej pod kątem wyzwań współczesnej integracji regionalnej. W części pierwszej zostały przedstawione czynniki determinujące obecną pozycję Turcji w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku sprawującej rządy nieprzerwanie od 2002 roku Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Następnie prześledzono działania tureckich władz względem Bliskiego Wschodu i Kaukazu Południowego – dwóch kluczowych regionów, stanowiących alternatywę dla stopniowo pogarszających się relacji Republiki Turcji z Unią Europejską. Ostatnia część pracy stanowi próbę określenia tendencji, mających wpływ na proces kształtowania się przyszłej polityki integracyjnej Ankary w odniesieniu do najbliższych sąsiadów.


Słowa kluczowe


Republika Turcji, integracja regionalna, Partia Sprawiedliwości i Rozwoju, Bliski Wschód, Kaukaz Południowy

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Acar F., Türkiye Ekonomisine Genel Bakış (2001–2013), „Çalışma Dünyası Dergisi”, 2013, nr 2.

Ahmad F., The Making of Modern Turkey, Routledge, Londyn 1993.

Aktürk Ş., The Crisis in Russian–Turkish Relations, 2008–2015, “ETH Zurich”, 2016, nr 179.

Alaranta T., Turkey under the AKP. A Critical Evaluation from the Perspective of Turkey’s EU Negotiations, http://www.fiia.fi/en/publication/480/turkey_under_the_akp/, dostęp 5 X 2017.

Alessandrini E., The New Turkish Foreign Policy and the Future of Turkey-EU Relations, “Istituto Affari Internazionali”, 2010, nr 3.

Anaz N., Ozsahin M. C., The Trajectory of Political Islam in Turkey, [w:] Domestic and Regional Uncertainties in the New Turkey, red. O. Tufekci, A. Chiriatti, H. Tabak, Cambridge Scholars Publishing, Cambridge 2017.

Bank A., Karadag R., The Political Economy of Regional Power: Turkey under the AKP, „GIGA Research Unit: Institute of Middle East Studies”, 2012, nr 204.

Brock A., Turkey: An Emerging Power in a Changing Middle East, Council on Foreign Relations, Stambuł 2014.

Chudziak M., Przez Czystki ku „Nowej Turcji” – finalna faza przebudowy państwa, „Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia”, 2016, nr 228.

Cirling C., Turkey’s regional power aspirations, LEP, Bruksela 2013.

Çarmıklı E., Kader M., Türkiye’de Göçmen Kaçakçılığı: Mülteci Krizinin ‚Öteki’ Yüzü, “USAK Raporlari”, 2016, nr 45.

Çelikpala M., Türkiye ve Kafkasya: Reaksiyoner Dış Politikadan Proaktif Ritmik Diplomasiye Geçiş, „Uluslararası İlişkiler”, 2010, nr 25.

Demirhan Y., Kartal N., Turgut Özal Dönemi Yoksullukla Mücadele Politikaları ve Günümüze Yansımaları, “Journal of Business Economics and Political Science”, 2014, nr 6.

Ekinci M. U., Türkiye – Balkanlar ilişkileri, “SETA”, 2017, nr 204.

Elicin Y., The Europeization of Turkey: Reform in Local Governments, „International Journal of Economic and Administrative Studies”, 2011, nr 7.

Elik S., Ahmedinejad Sonrası Türkiye-İran İlişkileri, “Ilmi Etüdler Derneği”, 2014, nr 1.

Erkin B., Değişen ABD Politikalarının Bir Yansıması Olarak Katar Krizi, “TASAV Dış Politika Araştırmaları Merkezi”, 2017, nr 25.

Gül A., Milletin Özne Olduğu Sistem: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, “Yeni Türkiye”, 2017, nr 94.

Hüsnüoğlu N., Altınel E., The Role of Regional Development Agencies in Turkey, „Social inequality and economic growth”, 2012, nr 28.

İsmayıl E., Cenevre’de Suriye Krizinin Geleceği ve Rusya, “Bilgesam Analiz”, 2017, nr 1359.

Kirişci K., The Transformation of Turkish Foreign Policy: The Rise of the Trading State, „New Perspectives on Turkey”, 2009, nr 40.

Koçak M., Türkiye – Rusya ilişkileri, “SETA”, 2017, nr 201.

Kołodziejczyk D., Turcja, Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2011.

Laçiner S., Türkler ve Ermeniler: Bir Uluslararası İlişkiler Çalışması, USAK Yayınları, Ankara 2005.

Mercan S., Perceptions of Security in Turkish Foreign Policy toward the Middle East in the 21st Century, [w:] Turkey’s Foreign Policy and Security Perspectives in the 21st Century, red. S. Demir, BrownWalker Press, Boca Raton 2016.

Monshipouri M., Pipeline Politics in Iran, Turkey and the South Caucasus, [w:] The Great Game in West Asia: Iran, Turkey and the South Caucasus, red. M. Kamrava, Oxford University Press, Nowy Jork 2016.

Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, Gospodarka Turcji: sukces z niepewnymi widokami na przyszłość, https://www.osw.waw.pl/, dostęp 5 X 2017.

Quilliam Report, Turkey’s Role as a Regional Power. It’ Scope, Challenges and Future, https://www.quilliaminternational.com/product-category/e-publications/, dostęp 5 X 2017.

Roux J. P., Türklerin Tarihi. Pasifik’ten Akdeniz’e 2000 Yıl, Kabalci Yaymevi, Stambuł 2002.

Şahin E., Ana Hatlarıyla Türklerin Kafkasya Politikaları: Başlangıcından Günümüze Genel Bir Değerlendirme,”Yeni Türkiye”, 2015, nr 71.

Tema M., Basic Assumptions in Game Theory and International Relations, “International Relations Quarterly”, 2014, nr 1 (5).

Turkey purge, https://turkeypurge.com/, dostęp 5 X 2017.

Vračić A., Turkey’s Role in the Western Balkans, “Stiftung Wissenschaft und Politik”, 2016, nr 11.

Zasztowt K., Relacje Turcji z Kaukazem Południowym i ich znaczenie dla Unii Europejskiej, [w:] Turcja i Europa. Wyzwania i Szanse, red. A. Szymański, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 2011.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/bc.2017.2.151
Data publikacji: 2018-07-27 12:57:33
Data złożenia artykułu: 2017-10-07 11:05:47


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1061
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 793

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2018 Jan Niemiec

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.