Wybrane aspekty ekologicznych wymiarów rozwoju ekoturystyki w sieciach narodowych i regionalnych parków krajobrazowych Ukrainy

Streszczenie w języku polskim

Przeprowadzone badania miały na celu uzasadnienie roli i znaczenia ekoturystyki dla zrównoważonego wykorzystania naturalnych zasobów rekreacyjnych na przykładzie Ukrainy. W artykule opisano zaopatrzenie terenów administracyjnych w środki ekoturystyczne (w obrębie istniejących narodowych i regionalnych parków krajobrazowych) oraz wpływ skutków kryzysu i niedoszacowania czynnika środowiskowego na warunki wypoczynku ludzi. Postępujący rozwój sfery turystyczno-rekreacyjnej wymaga opracowania specjalnej strategii rozwoju terytorialnego. Mechanizmem jej realizacji powinna być procedura planowania krajobrazu. W toku badań: dokonano typologii regionów administracyjnych ze względu na stopień dostępności rekreacyjnych zasobów obszarów chronionych dla ekoturystyki oraz opracowano kartograficzne wsparcie dla tego problemu; udowodniono wpływ czynnika ekologicznego na stan i efektywne wykorzystanie potencjału przyrodniczego obszarów chronionych w celach przyrodniczych i rekreacyjnych; stworzono mapę narodowych parków krajobrazowych Ukrainy dedykowaną obszarom o różnym stopniu zanieczyszczenia; przeprowadzono analizę korelacyjną. Zebrane dane świadczą o braku efektywnego systemu zarządzania środowiskowego na poziomie zjednoczonej wspólnoty terytorialnej wiejskiej oraz na poziomie powiatu, a także o braku stabilnych powiązań zarządczych między regionalnymi wydziałami ekologii i zasobów naturalnych oraz powiatami i zjednoczonymi wspólnotami terytorialnymi. Ta okoliczność nie przyczynia się do skoordynowanego i terminowego rozwiązywania złożonych problemów geoekologicznych, lecz działa jak hamulec dla zrównoważonego rozwoju ekologicznego, społeczno-gospodarczego i turystyki ekologicznej.